در ارادت مثبت، مرید و مراد، خط قرمز حرام عقلی و شرعی را رعایت میکنند. پیر مراد به حرام دستور نمیدهد و سالک مرید هم در این زمینه اطاعتی و ارادتی ندارد. در ارادت منفی این خط قرمز میشکند و با توجیهاتی مراد، دستور خلاف شرع و عقل میدهد و مرید میپذیرد و بدان دست مییازد. در ارادت مثبت، پیر مراد در ساحات غیر تخصصیاش ورود نمیکند. و بر فرض ورود کند، سالک مرید نمیپذیرد ولی در ارادت منفی، او دخالت میکند و این میپذیرد و عمل میکند. مثلا مراد عوام اگر فتوای فقهی داد یا نظر پزشکی داد و مرید جاهل عمل کرد، این ارادت منفی است. در ارادت مثبت، مرزها به مانند مرز عصمت شکسته نمیشود ولی در ارادت منفی شکسته میشود و گاه به راحتی شکسته شود. عملکرد استاد، مصدر تشریع به حساب میآید و به مانند فعل معصوم مورد استناد قرار میگیرد (متن کتاب ص 323-324)