بیانات

در این نشست علمی استاد شیخ علی رضایی تهرانی به بررسی تطبیقی و محاکمه بین دو نظریه در فلسفه و عرفان اسلامی نسبت به ما سوای خداوند متعال مبنی بر عدم تناهی پروردگار پرداخت گرچه به دلیل قائل بودن به عدم تناهی پروردگار در تمامی دانش‌های اسلامی دیگر مانند کلام اسلامی ضرورت پذیرش این نظریه در آن دانش‌ها نیز وجود دارد‌؛ ایشان اصالة الظهور و اصالة العدم را دو روی یک سکه خواند و وجود را منحصر در خدای متعال دانست؛ با توجه به تفاوت اصطلاح در عرفان و فلسفه اسلامی نسبت به عدم که در عرفان به معنای اخفاء و در فلسفه در مقابل وجود است به بررسی این دو نظریه به بحث نشستند. در ابتدا با بیان مقدماتی که به منزله اصول موضوعه بحث بوده است به مبانی مورد پذیرش خود در این بحث اشاره کردند.

در این نشست علمی استاد رضایی تهرانی ابتدا به بررسی تحلیلی و سپس به بررسی ترکیبی عنوان نشست می‌پردازند. منظور از عرفان مثبت را عرفانی قابل‌دفاع و دارای ضرورت ترویج و عرفان منفی را قابل‌نقد و دارای ضرورت اصلاح یا طرد بیان داشتند. در بررسی تطبیقی بین عرفان مثبت و عرفان منفی به مهم‌ترین شاخصه‌های افتراق بین این دو عرفان مانند اعتقاد یا عدم اعتقاد به استاد کامل مطرح ساخته‌اند.

در این همایش استاد رضایی تهرانی به شرح عرفان اسلامی از نگاه امام خمینی (ره) بنیادها و دستاوردها می‌پردازند.