بیانات

استاد شیخ علی رضایی تهرانی در این نشست بیان داشتند که سلوک بانوان در عرفان اسلامی با وجود چالش‌ها، کاملاً ممکن و مورد تأیید است. زنان به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردی مانند رقت قلب، صفای باطن و احساسات عمیق، حتی می‌توانند در برخی موارد پیشتازتر از مردان باشند. سلوک زنان در سه مرحله اصلی دختری، همسری و مادری تعریف می‌شود که هر کدام وظایف خاص خود را دارد. خطرات این مسیر شامل غفلت از مسئولیت‌های خانوادگی، خلط عشق الهی با عشق زمینی و زودباوری است که با هدایت صحیح قابل مدیریت است. ایشان در ادامه بیان کردند که تفاوت‌های سلوک زنان با مردان در سبک‌تر بودن دستورات، تأکید بر اعمال قلبی و نیاز به مدیریت ویژه توسط استاد راه نمود می‌یابد. منابعی مانند کتاب «زن در آینه جلال و جمال» و آثار عطار نیشابوری نکات ارزشمندی در این زمینه ارائه می‌دهند. در نهایت، سلوک بانوان زمانی ثمربخش است که همراه با حفظ تعادل میان وظایف خانوادگی و معنوی باشد.

حضرت آیت الله رضایی تهرانی در این نشست علمی که به درخواست موسسه صدف عفاف نور که از موسسات زیرمجموعه موسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام در مشهد مقدس است به بررسی رابطه زنان با عرفان و سلوک معنوی، با تأکید بر این پرسش که آیا زنان می‌توانند به مقامات عرفانی مانند فناء فی الله برسند؟ میپردازند. ایشان با بیان مقدماتی مانند تفاوت زن و مرد و امکان سلوک زنان به این نکته تاکید میکنند که عرفان جنسیت نمی‌شناسد؛ بلکه ظرفیت‌های فردی و تلاش، تعیین‌کننده رسیدن به مقامات معنوی است. در ادامه ایشان به پاسخ شبهات در این زمینه میپردازند و نتیجه میگیرند که زنان با همت والا و رعایت شرایط (مانند عفت، خدمت به خانواده، و تبعیت از استاد) می‌توانند به اوج سلوک عرفانی دست یابند، چنان‌که نمونه‌های تاریخی گواه این امرند.

حضرت استاد رضایی تهرانی در ابتدای عرائض خود در این نشست به بیان مقدماتی می‌پردازند. یکی از اتهاماتی که به تصوف و عرفان ازدیرباز وارد بوده است، نگاه منفی به حکومت و سیاست بوده است. در شیعه عارفان و صوفیان دو دسته هستند: مجتهدان و متخصصان در فقه و عامی‌ها. مقصود از عارفان نجف، سلسله مرتبط با سید علی آقای شوشتری و آن فرد به ظاهر جولا است. در این نشست دیدگاه و عملکرد این عارفان نسبت به مسئله حکومت و سیاست بررسی و مورد واکاوی قرار می‌گیرد. حضرت استاد برای بررسی این موضوع از آثار مستقیم این عرفا و کتاب‌ها و مقالات در ارتباط با این موضوع استفاده کرده‌اند. شخصیت‌هایی از متقدمین مانند مرحومین ملاحسینقلی همدانی، سید سعید حبوبی، سید عبدالحسین لاری و سید جمال‌الدین اسد‌آبادی (رحمة‌الله‌علیهم) مورد بررسی قرار می‌گیرند. از متأخرین نیز در ابتدا از علامه طباطبایی (رحمة‌الله‌علیه) که در سترگی شخصیت ایشان همین بس که مقام معظم رهبری فرمودند که ایشان ایدئولوگ انقلاب است، بررسی می‌شوند. سپس دیدگاه و عملکرد برادر ایشان و شهید مطهری و علامه طهرانی (رحمة‌الله‌علیهم) نسبت به مسئله حکومت و سیاست و انقلاب اسلامی مورد واکاوی و بحث قرار می‌گیرد.